Imelda Van Hecke - Vermeulen

Imelda Van Hecke- Vermeulen werd op 20 november 1914 geboren in Meigem. Zij was het  tweede kind van Cyriel Vermeulen en Leontine Van Quaethem. Cyriel en Leontine kregen er later nog  negen kinderen bij. Een gezin van elf kinderen was in die periode eerder regel dan uitzondering.
Imelda liep lagere school in Meigem en ging dan studeren voor modiste in Gent.
Op maandag 27 mei 1940 kwamen in de kerk van Meigem 27 burgers om. Zij waren hier opgesloten door de Duitsers die in Meigem en Vinkt een ware terreur uitoefenden, toen de kerk door artilleriegranaten werd getroffen waren haar broers Julien en Etienne ook bij de opgeslotene maar zij overleefden de slachtpartij.
 


Imelda leerde Jules Van Hecke een drie jaar oudere plantenkweker uit Doomkerke kennen,  trouwde op vijf juni 1945 en kwam naar Doomkerke wonen. Hun huwelijk bleef kinderloos, maar voor haar pleegkind was zij toch een echte moeder.

Naast de rozenkwekerij van Jules opende Imelda aldra een dorpswinkel in koloniale waren.
Imelda was de styliste avant la lettre van Doomkerke, voor hoeveel jonge bruiden maakte ze niet de trouwjurken en de fleurige hoeden. Kantklossen was haar ook niet vreemd.

Haar schoonbroer Alfons van de Winkele bracht haar de schildertechnieken bij die ze dan later met veel brio toepaste.

Ze schilderde de achtergrond van de legendarische levende  kerststal van de kerk in Doomkerke waar EWH. Haeck 25 jaar lang een bomvolle kerk mee had gedurende de kerstperiode  en waar men van heinde en verre naar toekwam.
Imelda verzamelde werkelijk alles van postzegels tot doodsprentjes en in haar dorpsgenoot Paul Mommerency vond ze dan ook een ware zielsverwante.
Met veel zorg herstelde en schilderde ze OL Vrouw van de Lourdeskapel in de Oude Veldstraat, ze stond ook in voor de opsmuk van de kerk met bloemen bij plechtigheden.

Ze was lid en of bestuurslid van de talrijke verenigingen in Doomkerke waaronder KVLV,CMBV, KGB en ziekenzorg.
Imelda had een hele schare vrienden en vriendinnen ze drong zich nooit op, bleef bescheiden op de achtergrond en was zeer sociaal. Ze heeft haar man Jules liefdevol verzorgd tijdens zijn slepende ziekte waaraan hij op 9 juni 1969 overleed. Zelfs toen ze zelf reeds de eerste tekenen van haar zware ziekte vertoonde verzorgde ze haar herstellende broeder priester Germain.
Het was zoals de priester het  prachtig uitdrukte in zijn homilie ”We willen haar raad volgen en haar meesterwerk, haar leven zo bekijken, nu het af is. En we met het mauve van haar bekommernis  en zorg om mensen en de blijde pastelkleuren van haar vriendschap, overkoepelend met de blauwe hemel van haar sterke geloof en het frisse groen van de hoop die telkens herbegint tot het einde toe. We willen het zien in het kader van haar geestelijk moederschap jegens haar pleegkind, in het kader van haar familieleden en vriendschapsrelaties en haar inzet in de parochiale gemeenschap en wij zeggen haar: Imelda, het is goed en het was schoon”
Kortom Imelda was een fijn besnaard iemand met een kunstenaarsgevoel die vele jaren een meerwaarde voor Doomkerke was.

Imelda overleed op 2 april 1984 In het St Andriesziekenhuis te Tielt

Hartelijk dank voor de info:
Lucrèce Verwilst – Van Wonterghem

Auteur: Etienne Lanssens

Terug naar vorige pagina