Dorpslied van Doomkerke
Men spreekt hier van een plaatsje, zo schoon een waar festijn.
We trekken er naar toe, ja, dat moet Doomkerke zijn.
Met zo'n 800 mensen, voelen we ons zo rijk,
laat dat dorpje maar groeien, hebben we een klare kijk.
Hoe schoon is 't in 't Haantje,
hoe schoon is 't hier toch.
Dat smaakt hier naar vele,
dat smaakt hier naar nog.
we kunnen ons jeunen,
ja allen tegaar,
we kunnen ons draaien,
van links naar rechts en aldaar.
Ja, hier in West-Vlaanderen, ligt ons dorpje klein.
' t Is er heerlijk om wonen, ja 't is hier zo fijn.
Tussen de velden en dieren en het vele groen,
kunnen we ons draaien en keren 't is hier goed te doen.
Hoe schoon is 't in 't Haantje,
hoe schoon is 't hier toch.
Dat smaakt hier naar vele,
dat smaakt hier naar nog.
We kunnen ons jeunen,
ja allen tegaar.
We kunnen ons draaien,
van links naar rechts en aldaar.
De mensen die hier wonen, raken hier slecht weg.
Mochten ze toch gaan trouwen, komen ze weer hier terecht.
Eens de smaak te pakken, eens DAT dorpje geproefd.
't Is een echte verslaving, 't is da Zielke dat hier vertoeft.
Hoe schoon is 't in 't Haantje,
hoe schoon is't hier toch.
Dat smaakt hier naar vele,
dat smaakt hier naar nog.
We kunnen ons jeunen,
ja allen tegaar.
We kunnen ons draaien,
van links naar rechts en aldaar.
Iedereen komt aan zijn trekken, ons beste wordt hier gedaan.
Geen te kort aan feesten niemand blijft hier stille staan.
Met de kerk in het midden, met ons Dorp inZicht.
Slaan we ons handen tezamen, doen we plechtig onze plicht.
Hoe schoon is 't in 't Haantje,
Hoe schoon is 't hier toch .
Dat smaakt hier naar vele ,
dat smaakt hier naar nog.
We kunnen ons jeunen
ja allen tegaar ,
we kunnen ons draaien,
van links naar rechts en aldaar.
we kunnen ons draaien,
van links naar rechts en aldaar.
Ria Van Loocke.
Dit werd een eerste maal uitgevoerd bij het afsluiten van "Dorp inZicht" november 2007.
Het weer
Links
Snelgids
· Contacteer Sint Caroluskerk
· Zo is Doomkerke
· Doomkerke in een notendop
· Dorpslied
· Kamphuislied
· Uw (handels)zaak toevoegen
· Zoek in deze site
Moppen van Fonne
Wie schoentje past trekke het aan.
De winter was pas twee weken oud.
’t Was gesneeuwd en ijsbijtende koud.
Een hongerige vogel keek uitgeput van op ons dak,
‘k kreeg medelijden en ‘k timmerde een voedingsbak.
Die vulde ik met zaden en kruimels brood,
’t beestje pikte gulzig en was gered van de hongerdood.
Maar ’s anderendaags, ‘k weet niet hoe het ging,
er zaten daar wel 10 vogels in een grote kring.
Ik vulde die voederbak tot boven en bleef staan,
wel honderd vogels kwamen eraan.
Vogels van alle slag, ze krijsten door elkaar.
Ik keek geamuseerd, naar een zeldzaam exemplaar.
’t Werd lente en ze bleven maar komen.
Ze maakten nesten , eerst in de hoge bomen,
ze werden alsmaar driester, op ’t balkon en onder de goot,
in alle holtes van het dak, de kleintjes werden groot.
Ze aten, fladderden en floreerden continue,
in duikvlucht pikten ze een worst van de barbecue.
Dat was er over, ‘k begon met de voederbak weg te nemen.
Geen eten meer, de volgende week waren alle vogels verdwenen.
Maar toen begon de grote kuis, geen schor geroep,
weken duurde het gewas en geplas van die vuile troep.
Bij deze heb ik de aandacht van de lezer gewekt,
neem de voederbak weg en iedereen vertrekt. Godwaert