St-Elooi viering met deken 2022 Kurt Vergote
Het jaar 2023 bracht opnieuw het jaarlijkse feest ter ere van St-Elooi naar Doomkerke, met een speciale viering onder leiding van deken Kurt Vergote. Zoals traditiegetrouw begon de dag met een warm welkom bij de deken zelf, gevolgd door een inspirerende mis en vervolgens een gezellige rondgang langs de diverse cafés in het dorp.
Hoewel Doomkerke niet meer zoveel cafés telt, heeft de school, De Linde, dit gemis opgevangen door de sportzaal om te toveren tot een gelegenheidscafé. Natuurlijk brachten we ook een bezoek aan de levendige kantine van KFC Doomkerke. De culinaire hoogtepunten bereikten hun piek in de sfeervolle zaal van 't Haantje, waar de aanwezigen konden genieten van een overheerlijke maaltijd.
Een bijzonder moment was de verkiezing van de nieuwe deken, en met vreugde kondigde Kurt Vergote aan dat Tim Vanhauwaert de eer heeft gekregen deze rol te vervullen. Bekijk hier enkele sfeervolle foto's die de festiviteiten vastleggen.
Publicatiedatum: 09/12/2023
Het weer
Snelgids
· Contacteer Sint Caroluskerk
· Zo is Doomkerke
· Doomkerke in een notendop
· Dorpslied
· Kamphuislied
· KFC Doomkerke lied
· Uw (handels)zaak toevoegen
· Zoek in deze site
Moppen van Fonne
De beesten waren belangrijker !!
Lucien werd pastoor ,en ook zijn broer
die ging naar de missies bij de zwarten.
Daar lag de duivel op de loer,
de zwarte zieltjes gingen hem ter harte.
Lucien was herder op een godvergeten hoek
met Juliette ,een nog jonge, trouwe meid.
s’ Avonds las hij een godvruchtig boek
en al breien verdreef Juliette haar tijd.
Hij brevierde al wandelen door zijn hof,
waar een haan en wel tien hennen liepen,
die wentelden en flodderden in ’t stof,
voordat ze op hun stokken sliepen.
Iedere avond vertelde mijnheer pastoor,
met heel nauwgezette zekerheid.
“ Juliette we staan er weer goed voor,
morgen worden weer 8 eieren geleid.”
In ’t eerste twijfelde Juliette nogal.
“ In Godsnaam ,hoe weet hij dat precies”?
maar elke keer klopte het getal.
“ Krijgt Lucien misschien van God advies?
Ze wilde wel ’t fijne daarvan weten
en op een avond vroeg ze ‘t aan de pastoor.
“ ‘ k Roep ze in ’t kot ,’k geef ze wat eten
en ’t deurtje ,daar zet ik een plankje voor.”
“Eén voor één, voorzichtig betast ik hen,
met mijn vinger ,zo achteraan
en zoals ik ze nu al ken,
ik voel het, als ze morgen leggen gaan.”
Juliette werd kwaad, ’t is ongehoord.
Ze zei dan wit en rood en gans ontdaan:
“ Hewel ,meneer pastoor, ik ga hier voort,
als de beesten vo’o’r de mensen gaan.”
Godwaert 05 06 2000