B&D kaarsen openen pop-up winkel in Brugge.

Moppen van Fonne

Als je de taal niet kent!!!

Achmed kbenniefanhier was een Marokkaan
en had graag met zijn kroost op reis gegaan
en nu, met die mooie warme dagen
reden ze naar de zee, met hun gammele wagen.
Na heel wat vertraagd tot stilstaand verkeer
naderde hij de kust steeds meer en meer.

In een wirwar van sens unique en niet parkeren,
moest Achmed toch nog zovele leren.
Een bordje “ einde weg” vond Achmed een nieuwigheid
en daarmee geraakte hij de weg en de kluts ook kwijt
In de verte ontwaarde hij een plakkaatje, maar wat een pech
toen Achmed eraan kwam las hij blozend: “ Zeeweg”
"Verdomme" zei de man," gedaan met de pretjes ,
de zee is weg” zo zei hij aan zijn Achmetjes.

Zgagoed,zijn vrouw was goed in aardrijkskunde wat een chance,
die wist nog ergens een zee liggen in la Douce France.
Ze tuften in hun karretje en hadden maar een wens:
’t wordt toch geen strenge controle aan de grens.
Met dat zomers weer waren de douaniers in een goeie bui,
ze waren mild en misschien vandaag ook wat lui.
Achmed was uitermate blij,nu lag de zee in zijn bereik
Zgagoed en haar bloedjes waren de koning te rijk.
Helaas, driewerf helaas ,heb je van je leven,
op het bordje stond: “Pas de Calais” , geschreven.
“Ook hier” zei Achmed terneergeslagen,” zijn we te laat “
“’t was misschien beter dat men eens naar de bossen gaat.”


Achmed mijde de files en na veel binnenbaantjes en evenveel omwegen
kwam hij toevallig , hoe is’ t Gods mogelijk : Hertsberge tegen.
Achmed parkeerde zijn wagen in het gras
en snoof van de lucht alsof hij reeds in de bossen was.
Maar bij een paaltje sloeg hij zijn ogen op
“wat een tegenslag” zei hij met een rode kop.
Hier staat “ Bosweg “ op dit plakkaat
ge ziet jammer genoeg, wij zijn weer te laat."
De dag liep ten einde ,een miserabele dag
die nochtans begonnen was met een lach.
’t Duisterde al goed en tot overmaat van ramp
d’er knalde plots een lamp.
Achmed is ten einde raad en panikeert.
"Waar haal ik een garagist , die mij nog depanneert?
Een vreemde man ,’k wed dat hij mij niet beziet
en voor een lamp komt hij uit zijn luie zetel niet."

Achmed rijdt door het dorp, aan geringe snelheid slechts,
Zgagoed en ook de kinderen kijken links en rechts.
In koeien van letters stond er daar:
“Wij depanneren dag en nacht, gelijk voor waar.
Achmed remde dat de banden gierden,
terwijl Zgagoed en de kinders van blijdschap tierden.
Toen Achmed nader kwam zakte hij schier in de grond ,
als hij op dat bordje “ Hallo-geen lamp” vond.
Godwaert 20 07 90

>> archief moppen