Achiel Sucaet
Achiel Sucaet is geboren op 20 november 1921 in Kruiskerke. De nu 93 jarige woont al 62 jaar naast het voetbalveld in Doomkerke. Achiel groeide op in Ruiselede als zoon van Emiel Sucaet en Emerentia Hicket. Hij had drie zussen en vier broers. Hij is de derde van de acht kinderen.
Achiel begon al op vroege leeftijd te werken en te klussen. Op het einde van de jaren dertig reed hij met melk rond voor een Aalterse melkerij. Het is daar dat hij zijn vrouw Rachel Saelens (10-04-1924) leerde kennen. De oorlog dwarsboomde hun relatie. Achiel verstopte zich tijdens de oorlog voor de Duitsers die alle jonge mannen opeisten. Na de oorlog moest hij zijn legerdienst vervullen in Duitsland. In Soest. Rachel en Achiel vrijden per briefwisseling.
Na zijn afzwaai ging hij werken bij boer Vande Caveye. Hij speelde toen met de duiven samen met zijn broer. Ze hadden de beste duiven van heel Ruiselede en ver daarbuiten. 
Toen hij in 1953 trouwde stopte hij met de duivensport en verhuisde hij naar Doomkerke.
Achiel en Rachel bouwden er hun huis. Rachel boerde thuis een beetje en zorgde voor hun drie dochters Ann (1955), Christianne (1958) en Martine (1959). Achiel heeft vanaf de verhuis naar Doomkerke tot zijn pensioen gewerkt bij Boomkwekerij De Bel in de Krommekeerstraat. Hij was hun eerste werknemer en is er gebleven tot aan zijn pensioen. Hij hield ook melkkoeien en specialiseerde zich in het vetmesten van kalveren. Zijn karige vrije tijd spendeerde Achiel in de tuin en kweekte groenten. Hij teelde er altijd veel te veel en zo waren familie en vrienden er als de kippen bij om salade, wortelen en prei gratis mee te krijgen. Hij gaf het allemaal weg. Als hij op pensioen was begon hij weer met de duiven te spelen. Hij speelde op korte afstanden. Poelen wilde hij niet.
Ieder jaar met Haantjes kermis, het eerste weekend van juli, kwam heel de familie samen om taart te eten. Achiel is zeer sociaal ingesteld, een echte familie mens. Hij is een eenvoudig mens zoals zijn dochter Christianne zegt. Achiel en Rachel hebben 3 kleinkinderen; Kristof, Sofie en Sven. Hieruit hebben ze 3 achterkleinkinderen; Layla (7), Gitte (4) en Maurits (3).
Hij kreeg veel bezoek. Iedereen kwam bij hem om eens de goeie oude tijd op te rakelen. Zijn vrienden Jeanette Braet, Noë Defauw, Marcel Borms en vrouw Clara, Yvan en Anneke Van Der Meulen kwamen er regelmatig langs voor een gezellige babbel. Maar hij had een boontje voor Maddy (vrouw van garagist Patrick De Fauw.) Zij mocht, en zij alleen mocht haar auto op zijn oprit parkeren als ze nog eens de plaatselijke vedetten kwam aanmoedigen. Toen Rachel ziek werd kwam er een zware tijd voor Achiel. Ze overleed in 2009, ze was toen 83 jaar. De laatste vijf jaar dementeerde ze en verbleef in het rusthuis in Oostrozebeke.
Achiel was vroeger een fervent kaarter. Vooral in Café New York bij Rita was hij een graag geziene gast en in café De Boltra in Kruiskerke speelde hij met de krulbollen. Zijn grootste passie is nog steeds naar de voetbalmatches van FC-Doomkerke kijken. Toen hij zijn huis bouwde werd ook FC-Doomkerke opgericht. Er werd eerst gedacht om voetbal te spelen op een weide van Achiel. Deze was echter te drassig. Zo komt het dat het voetbalveld nu aan de andere kant van zijn huis ligt. Achiel heeft nog geholpen om de drainagebuizen te leggen onder het veld. Tot de jaren zeventig liepen er koeien van Achiel op het terrein. Enkele uren voor de match werden de koeien weg gehaald en de uitwerpselen opgeruimd. Dat waren onvergetelijke tijden. Samen met zijn beste vriend Marcel Borms heeft hij de kantine helpen bouwen en inrichten. In de pauze van de matches zorgden zij er voor dat de spelers hun koffie kregen. Ze zorgden er ook voor dat de lijnen van het voetbalveld gekalkt waren. Achiel is altijd nauw betrokken geweest met het Doomkerkse voetbal, niettegenstaande hij nooit sportief was en zeker zelf nooit gevoetbald heeft. Tot september 2015 stond Achiel in weer en wind buiten om naar elke match te kijken.
Zijn gezondheid gaat achteruit en momenteel verblijft hij in het rusthuis Sint-Andries in Tielt. Hij weet heel goed dat hij niet thuis is, alhoewel zijn geheugen hem nu en dan in de steek laat. Hij wil zo graag naar huis, naar zijn voetbalplein, herhaalt hij de hele dag door. ( inmiddels overleden op 20 01 2016 )
Fotogalerij
Bron: Sylvia Konior
Het weer
Snelgids
· Contacteer Sint Caroluskerk
· Zo is Doomkerke
· Doomkerke in een notendop
· Dorpslied
· Kamphuislied
· KFC Doomkerke lied
· Uw (handels)zaak toevoegen
· Zoek in deze site
Moppen van Fonne
Als je niet goed hoort
Misverstand ??
Alexander was een gepatenteerde klusjesman, in alle banen,
en tijdens een huisbezoek aan oudere en zieke parochianen
was dat ook aan de nieuwgekomen parochieherder niet ontgaan.
“en zo is het volgende gesprek met, zeg maar Sander, ontstaan.
“k Zie dat je voor uw zieke vrouw zorgt ,mag ik iets vragen ,niets moet.”
“‘k Versta u niet ge moet luider klappen ,zei Sander ‘k hoor niet goed.”
De paster herhaalde , maar nu heel luid en Sander knikte “ Ja ja dat kan”
” En, zou jij morgen kunnen komen ,of heb je al een ander plan,
om eens naar de goot van de luifel te kijken,eer dat ik kosten doe,
de gelovigen komen binnen met natte voeten en dat ben ik moe”.
“Het druppelt verschrikkelijk als’t regent. Ik peins dat het…….
Hier werd de pastoor onderbroken door Sander : “ t heeft geen nut , “ Ik hoor niet goed , meneer de paster. ge moet luider spreken,
als gij zo oud zijt als ik hebt ge vast en zeker ook zo’n gebreken”
Pastoor maar nu heel luid.
Gans zijn litanie afgezaagd en Sander stemde toe :” ’t is OK.”
Dus zei de pastoor: “Morgen om 9u. maar brengt een ladder mee.”
Sander was al boven aan ’t kijken als de pastoor arriveerde.
Hij riep :” Hoe is nu met uw vrouw? En terwijl Sander zich omkeerde
riep hij naar de pastoor “ Niets meer aan te doen ze is gans versleten”
Nee, Sander hoe is het met uw vrouwe?’ t is dat dat ik wilde weten”
Sander keek naar beneden en zei :”Awel ,den afloop is plukkevort.
Ik ga het rechtuit zeggen mr. de pastre ’t is ene voor op het stort”
Nee, nee, zei de pastoor. Ik vroeg hoe is het met je vrouw Alexander?
Weer draaide Sander zich om en riep:’t Is ‘t één gat naast het ander.
Maar Sander, ’t is over Renilde dat ik het heb. Is uw vrouw nu O.K.
En spinnijdig riep Sander : Als je het niet gelooft, kruipt er zelf op hé.
Glimlachend draaide de paster zich om brevierde verder en dacht:
In Gods naam :Waarom hebben ze in Brugge mij naar hier gebracht?
godwaert 01 01 2025