Achiel Sucaet
Achiel Sucaet is geboren op 20 november 1921 in Kruiskerke. De nu 93 jarige woont al 62 jaar naast het voetbalveld in Doomkerke. Achiel groeide op in Ruiselede als zoon van Emiel Sucaet en Emerentia Hicket. Hij had drie zussen en vier broers. Hij is de derde van de acht kinderen.
Achiel begon al op vroege leeftijd te werken en te klussen. Op het einde van de jaren dertig reed hij met melk rond voor een Aalterse melkerij. Het is daar dat hij zijn vrouw Rachel Saelens (10-04-1924) leerde kennen. De oorlog dwarsboomde hun relatie. Achiel verstopte zich tijdens de oorlog voor de Duitsers die alle jonge mannen opeisten. Na de oorlog moest hij zijn legerdienst vervullen in Duitsland. In Soest. Rachel en Achiel vrijden per briefwisseling.
Na zijn afzwaai ging hij werken bij boer Vande Caveye. Hij speelde toen met de duiven samen met zijn broer. Ze hadden de beste duiven van heel Ruiselede en ver daarbuiten. 
Toen hij in 1953 trouwde stopte hij met de duivensport en verhuisde hij naar Doomkerke.
Achiel en Rachel bouwden er hun huis. Rachel boerde thuis een beetje en zorgde voor hun drie dochters Ann (1955), Christianne (1958) en Martine (1959). Achiel heeft vanaf de verhuis naar Doomkerke tot zijn pensioen gewerkt bij Boomkwekerij De Bel in de Krommekeerstraat. Hij was hun eerste werknemer en is er gebleven tot aan zijn pensioen. Hij hield ook melkkoeien en specialiseerde zich in het vetmesten van kalveren. Zijn karige vrije tijd spendeerde Achiel in de tuin en kweekte groenten. Hij teelde er altijd veel te veel en zo waren familie en vrienden er als de kippen bij om salade, wortelen en prei gratis mee te krijgen. Hij gaf het allemaal weg. Als hij op pensioen was begon hij weer met de duiven te spelen. Hij speelde op korte afstanden. Poelen wilde hij niet.
Ieder jaar met Haantjes kermis, het eerste weekend van juli, kwam heel de familie samen om taart te eten. Achiel is zeer sociaal ingesteld, een echte familie mens. Hij is een eenvoudig mens zoals zijn dochter Christianne zegt. Achiel en Rachel hebben 3 kleinkinderen; Kristof, Sofie en Sven. Hieruit hebben ze 3 achterkleinkinderen; Layla (7), Gitte (4) en Maurits (3).
Hij kreeg veel bezoek. Iedereen kwam bij hem om eens de goeie oude tijd op te rakelen. Zijn vrienden Jeanette Braet, Noë Defauw, Marcel Borms en vrouw Clara, Yvan en Anneke Van Der Meulen kwamen er regelmatig langs voor een gezellige babbel. Maar hij had een boontje voor Maddy (vrouw van garagist Patrick De Fauw.) Zij mocht, en zij alleen mocht haar auto op zijn oprit parkeren als ze nog eens de plaatselijke vedetten kwam aanmoedigen. Toen Rachel ziek werd kwam er een zware tijd voor Achiel. Ze overleed in 2009, ze was toen 83 jaar. De laatste vijf jaar dementeerde ze en verbleef in het rusthuis in Oostrozebeke.
Achiel was vroeger een fervent kaarter. Vooral in Café New York bij Rita was hij een graag geziene gast en in café De Boltra in Kruiskerke speelde hij met de krulbollen. Zijn grootste passie is nog steeds naar de voetbalmatches van FC-Doomkerke kijken. Toen hij zijn huis bouwde werd ook FC-Doomkerke opgericht. Er werd eerst gedacht om voetbal te spelen op een weide van Achiel. Deze was echter te drassig. Zo komt het dat het voetbalveld nu aan de andere kant van zijn huis ligt. Achiel heeft nog geholpen om de drainagebuizen te leggen onder het veld. Tot de jaren zeventig liepen er koeien van Achiel op het terrein. Enkele uren voor de match werden de koeien weg gehaald en de uitwerpselen opgeruimd. Dat waren onvergetelijke tijden. Samen met zijn beste vriend Marcel Borms heeft hij de kantine helpen bouwen en inrichten. In de pauze van de matches zorgden zij er voor dat de spelers hun koffie kregen. Ze zorgden er ook voor dat de lijnen van het voetbalveld gekalkt waren. Achiel is altijd nauw betrokken geweest met het Doomkerkse voetbal, niettegenstaande hij nooit sportief was en zeker zelf nooit gevoetbald heeft. Tot september 2015 stond Achiel in weer en wind buiten om naar elke match te kijken.
Zijn gezondheid gaat achteruit en momenteel verblijft hij in het rusthuis Sint-Andries in Tielt. Hij weet heel goed dat hij niet thuis is, alhoewel zijn geheugen hem nu en dan in de steek laat. Hij wil zo graag naar huis, naar zijn voetbalplein, herhaalt hij de hele dag door. ( inmiddels overleden op 20 01 2016 )
Fotogalerij
Bron: Sylvia Konior
Het weer
Links
Snelgids
· Contacteer Sint Caroluskerk
· Zo is Doomkerke
· Doomkerke in een notendop
· Dorpslied
· Kamphuislied
· Uw (handels)zaak toevoegen
· Zoek in deze site
Moppen van Fonne
Sneeuwman ?
Als je ieder zijn gedacht moet doen ???
‘k Heb in mijn voortuintje een sneeuwman staan,
met hoed en bezem en wortel, alles erop en eraan.
Een passante feministe kwam reclameren en zagen:
“ Waarom geen sneeuwvrouw “ hoor ik haar vragen.
Toen kwam een kinderverzorgster en werd gloeiend rood,
“ Waarom maak je toch die borsten zo groot,”
De moslim aan de overkant van de straat wil meer respect
“sla een doek om de sneeuwvrouw, dan is ze gedekt.”
Een giechelend homostelletje vind het ook niet fijn.
“Waarom toch? ‘t konden evengoed twee mannen zijn.”
Een wandelende vegetariër vond het effenaf affreus
“ een wortel is om te eten en dient niet voor neus.”
Een racist nam de sneeuwpoppen ter harte ,
“ Maar waarom twee witte en geen zwarte ”?
Iemand had de politie gebeld ze kwamen wel met tienen
ze vonden dat die bezem als steekwapen kon dienen.
De lokale T.V. kwam ook ter plekke en vroeg kordaat
“ Weet je het verschil niet hoe een man en vrouw er bij staat?
Ik snoerde hem dadelijk de mond en zei dat ik het wel wist.
“De man heeft kloten“ en toen verweet die man mij als een seksist.
Ik wordt op de T.V. beschuldigd van de openbare rust te verstoren,
een reporter wil weten of er medeplichtigen zijn om te verhoren.
Gelukkig eist een onbekende Jihadist de algemene actie op
en zo ontsnap ik gelukkig aan de figuurlijke strop.
En de moraal, wat is de moraal of is het er geen:
Zoiets gebeurt maar in België en hier alleen. 12 01 2019 godwaert