Kasteel De Roo
Op het primitief kadasterplan (ca. 1830) is op het z.g. Disveld al bebouwing te zien bestaande uit een hoeve met ten zuiden ervan een landgebouw en een ovenhuis. Volgens de mutatiestaat van 1865 is de Brugse familie De Roo, toenmalige grootgrondbezitters in Doomkerke, eigenaar van het domein. Tegen het bestaande boerenhuis wordt een landgebouw als buitenverblijf opgetrokken en het geheel in twee entiteiten (hoeve en landhuis) verdeeld. Het oostelijke deel wordt ca. 1867 volledig herbouwd tot een klein kasteel met twee hoektorens en ten zuiden ervan een koetshuis bijgebouwd. (Dat de hoektorens, cf. de literatuur, van 1920 zouden dateren klopt niet met de kadastertekening van 1867 waar de torens duidelijk al staan aangeduid). Opgetrokken in roodbruine baksteen, uit lokaal gewonnen klei, gebakken in een buitenoven gelegen achter de kerk. Op het neerhof wordt de boerenwoning aan de westkant uitgebreid met een bijgebouw.Ca. 1872 worden herenwoning en hoeve verenigd en ca. 1883 opnieuw opgesplitst. Dan ook wordt het boerenhuis nog uitgebreid en een "waschhuis" opgetrokken ten zuiden van het herenhuis. Ca. 1891 volgt opnieuw een scheiding van beide woningen en verbindt een serre het "waschhuis" (nu vermeld als huis) met het kasteel. Tijdens de Eerste Wereldoorlog verblijf van Duitse soldaten. Uiteindelijk worden erf en kasteeldomein ca. 1931 definitief gesplitst cf. huidig.
Het weer
Snelgids
· Contacteer Sint Caroluskerk
· Zo is Doomkerke
· Doomkerke in een notendop
· Dorpslied
· Kamphuislied
· KFC Doomkerke lied
· Uw (handels)zaak toevoegen
· Zoek in deze site
Moppen van Fonne
De buschauffeur
Christien was jaloers op Nancy en Arthuur,
niet op hun geld, maar op hun grote kroost.
Christien en haar ventje wanhoopten op den duur,
na 10 jaar waren ze nog kinderloos.
Alle dokters werden geconsulteerd,
’t bracht al geen aarde aan den dijk.
“Ga eens naar Lourdes “ zei Nancy “daar wordt Maria vereerd”.
Ze vonden samen: Nancy had wel eens gelijk.
Met de bus naar Lourdes reden ze voort.
Er werd gebeden en gezongen binst de rit.
Hun bedevaart die werd verhoord,
het helpt als men met veel vertrouwen bidt.
Een flinke dochter dat was het resultaat,
maar na 4 j zei Geert , Christien ’s ventje:
“ ’t Is beter dat ge nog eens naar Lourdes gaat:
Een zoon, daarvoor krijg ik wel een complimentje.”
“Inderdaad” ,beaamde Christien, “ ’t is een goed gedacht.
We bidden op de bus en zingen hetzelfde refrein,
“maar” zei Christien, “weet je waaraan ik het meeste dacht:
Zou dat dezelfde buschauffeur nog zijn.”?
Godwaert