Bosdreef
Korte straat met enkele bochten van 90° tussen de Maria-Aalterstraat en de Planterijstraat engedeeltelijk de grens met Aalter en Oost-Vlaanderen vormend. Maakt op de Atlas der Buurtwegen (1842) deel uit van de "Chemin du hameau Aeltres Hoeksken par le Cabaret het Kruiske à l'endroit dit Mispelaren Dyk" of "St Pieters Veld Straet". Huidige naam gegeven in de 20ste eeuw. Schaarse, landelijke bebouwing afgewisseld met bospartijen. De straat ligt in het laat ontgonnen veldgebied van Ruiselede, meer bepaald het noordelijke gedeelte van het "parochieveld" of "Ruiseleeds Veld" (cf. Parochieveldstraat). Tussen ca. 1850(Vandermaelenkaart) en 1862 (kaart van het Militair Cartografisch Instituut) wordt het z.g. "parochieveld" in de omgeving van de Bosdreef in cultuur gebracht. De bebouwing dateert dan ook ten vroegste uit deze periode, cf. nrs. 1 en 2. Deze lage, bruine baksteenbouw onder zadeldak is typisch voor de huizen uit deze ontginningsperiode. Verder voornamelijk recente bebouwing uit de tweede helft van de 20ste eeuw.
Het weer
Snelgids
· Contacteer Sint Caroluskerk
· Zo is Doomkerke
· Doomkerke in een notendop
· Dorpslied
· Kamphuislied
· KFC Doomkerke lied
· Uw (handels)zaak toevoegen
· Zoek in deze site
Moppen van Fonne
't Is nooit te laat....
Een vrederechter had het druk
met minuscule zaken allerhande:
“ Een boer reed een afsluiting stuk,
een buur stak de haag in brande”.
Hij trachtte zoveel hij kon
de zaak te regelen in der minne,
hij wist het uit welingelichte bron
en moest nooit een foef verzinnen.
Op een dag , ’t kantoor was al gesloten
wordt er opeens zo lang gebeld
en plots lijk uit zijn droom geschoten,
is hij naar de deur gesneld.
Hij grijpt naar ’t slot, maar aarzelt even
ge weet maar nooit in deze tijd.
Ze staan u brutaal naar ’t leven,
och arme ,voor een kleinigheid.
’ t Is misschien nog de facteur
die nog komt langs gelopen.
Hij gaat ieder jaar van deur tot deur
om postkalenders te verkopen.
Vol verrassing ziet hij echter
Oscar en Emmerance staan.
Die vragen hijgend aan de rechter
“of ze NU nog mogen binnengaan?”
Oscar was zevenennegentig jaar.
Zij was iets jonger dan haar vent,
Meneer dacht: Dat zijn er nog een paar
voor informatie van hun testament.
Nauwelijks waren ze gezeten
of ze vielen met de deur in huis.
“ ’ t Is misschien nog niet geweten
samen leven, ’t is een kruis.”
“Daarom dachten we” zei Oscar
“want zo kan ik het niet verder aan,
we zullen nu na zestig jaar,
zonder ruzie uit elkander gaan.
De rechter keek verrast en zat daar
als van ’t hand Gods geslagen.
“ In ’s Hemelsnaam na zoveel jaar
kunt ge niets meer van elkaar verdragen.”
’t Is al jaren zei Emmerance
we hielden het voor de kinderen gedekt.
’t Bleef ogenschijnlijk een romance
want immers, ’t is nooit uitgelekt.
De rechter kreeg een knikje van hun beiden
de oudjes waren in hun sas,
“We wachten van te scheiden…..
tot ons laatste kind gestorven was.” godwaert