Bruwaanstraat z.nr.
"Boomkruis Vorte Bossen " opgehangen in een beuk aan de rand van het bos. Naar verluidt vroeger " Simoens' kruislievenheere " genoemd. De aanleiding of reden van de aanwezigheid van het kruis is niet gekend. Het oorspronkelijke kruis uit 1861 wordt in 1961 door Charles-Louis Hoste (cf. Kruisbergstraat nr. 2) vernieuwd. Groenbeschilderd, betonnen kruisbeeld in een cementkapelletje (groene en rode beschildering) met in de nok het opschrift " CH. HOSTE / 1861-1961 INRI ". Houten zitbankje.
| Met dank aan: |
| Van Vlaenderen P. & Vranckx M. 2008: Inventaris van het bouwkundig erfgoed, Provincie West-Vlaanderen, Gemeente Ruiselede, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen WVL39, (onuitgegeven werkdocumenten). |
| Auteurs : Patricia Van Vlaenderen, erfgoedconsulent, Afdeling R-O West-Vlaanderen - Onroerend Erfgoed Martien Vranckx, bouwhistorica |
| De inventaris is een dynamisch document. De meest recente gegevens en fotomateriaal vind u op http://inventaris.vioe.be. |
Het weer
Snelgids
· Contacteer Sint Caroluskerk
· Zo is Doomkerke
· Doomkerke in een notendop
· Dorpslied
· Kamphuislied
· KFC Doomkerke lied
· Uw (handels)zaak toevoegen
· Zoek in deze site
Moppen van Fonne
Daarvoor had Miel niemand nodig!!
Miel stotterde een beetje, zeg maar gerust heel veel,
daarenboven keek Miel ook een beetje scheel.
Zijn IQ was ook wat aan de lage kant,
dus moest Miel door de wereld zonder 1 diploma in zijn hand.
Miel had veel vrienden, ’t was trouwens een toffe gast
en doordat op ieder potje een dekseltje past
stapte Miel op een dag in de huwelijksboot
en had ’t jaar nadien al een kleinen op zijn schoot.
Na 5 jaar gelukkig huwelijk had Miel al 4 gasten,
ze maakten al de kinderziekten mee en hoesten en basten.
Op een keer ging Miel met de jongsten naar de doktoor,
maar een meneer met een kindje was hem al voor.
De kleine van Miel zat daar te hoesten en te snotteren.
’t Gesprek begon aarzelend en Miel maar stotteren,
maar die meneer nam het woord en zei: “ k heb geen dikke nek,
maar ik ben logopedist en gij hebt een zwaar spraakgebrek”.
“ ‘k wee, dddat wwel, “ zei Miel “ ‘ kkk gga mij ddaar nnnie aan ssstoren
“ ‘khheb ddat al ddikwijls mmoeten hhoren”.
“Maar” zei de logopedist, “ d’er zijn scholen waar je les kunt krijgen,”
“ ‘ kwweee dda wwwel “ zei Miel, “ mmmaar ‘k llleerde dda achter mmijn eigen
Godwaert