Moppen van Fonne

Het paardenmiddel

Miel was geen trunte ,verre van
maar nu had hij het toch goed zitten.
Hij hoestte en baste ,de arme man en liep de ganse dag al blèten.

Zijn zakdoek was vettenat gesnoten
en zijn neus en lippen zagen rood,
zijn longen piepten, zijn longen floten
allé Miel ging bijna dood.

Met heel veel tegenzin is Miel gegaan
en liet zich door den dokter controleren.
“ Ja Miel , g’ hebt in de trok gestaan
en heel zeker met te weinig kleren.”

“ ‘ k Heb hier wat pillen en een fles siroop
dat moet ge nemen, juist na ’t eten,
’t stopt uw hoest, uw traan- en neus geloop
laat mij bij een dag of drie iets weten.

Vol moed begint Miel aan deze kuur,
met wat water slikt hij de pillen in.
Hij hoest en hijgt en krijgt het zuur,
’t was allemaal een flauw begin.

Miel verhoogd de dosis op een keer,
’t brengt al geen aarde aan den dijk.
Zijn neus en ogen lopen wel niet meer,
maar hoesten doet hij toch zo vreselijk.

Uitgeput, ten einde raad gaat Miel
en laat zich door de dokter visiteren.
“k Zie dat de medicatie tegenviel,
maar ‘k geef u iets om te purgeren.

“ ‘ k Heb alles met u reeds geprobeerd
alleen dat paardenmiddel hier zal u vermurwen
‘k weet wel, het werkt ook rats verkeerd,
maar hoesten Miel…… dat zult ge zeker niet meer durven.
Godwaert 19 05 95

>> archief moppen