Gevaert Henri; alias Erik de slachter.

Henri is geboren te Doomkerke in 1940, en woont er nu nog steeds. Hij kreeg de naam van zijn peetje zijnde Henri. Maar zijn moeder wilde dat hij Erik noemde en zo luistert hij al 74 jaar naar de naam Erik. Iedereen kent hem ook onder deze naam.

In 1960 leerde hij zijn vrouw kennen in café Rialto in Marialoop.
Hij was naar de koers geweest. Om wat te schuilen voor de regen stapte hij met zijn vriend een café binnen. Daar ontmoette hij zijn vrouw Christianne Popelier. De moeder van haar vriendin hield de Rialto open en Christianne ging daar iedere zaterdag naar de cinema. "Sindsdien blijft hij komen": zegt Christianne. "Zonder de regen was hij nooit binnen gekomen".

Haar vader was ziek en vroeg op een dag of ze niet wilden trouwen. Waarom niet dachten ze. En zo werd alles geregeld. Maar jammer genoeg heeft haar vader het huwelijk niet meer mee mogen meemaken. Hij werd amper 52 jaar. Ze zijn getrouwd op 8 september 1962 en in Doomkerke komen wonen in de Diksmuidse boterweg 3. Ze hebben het huis 10 jaar gehuurd en daarna gekocht. Erik en Christianne hebben 7 jaar samen gewerkt in de Syntex te Tielt. Na 4 jaar huwelijk werd hun eerste kind geboren, Jean-Claude. Drie jaar later werd Martine geboren. Na de geboorte van hun tweede kind is Christianne gestopt met werken om voor de kinderen te zorgen. Erik zag dat niet meer zitten en kwam op een dag thuis met het nieuws dat hij zijn ontslag had gegeven.

In januari 1969 begon hij te werken in het slachthuis van Tielt. Vier jaar later begon hij te werken in het slachthuis van Ruiselede waar hij werkte tot zijn 58 jaar. Hij werkte iedere dag tot 16 u in het slachthuis, achter zijn uren was hij zelfstandig slachter en uitbener. De foto´s zijn van zijn eerste slachting. In die tijd werd een varken dat dood was eerst afgebrand met stro. Hij ging bij mensen uit de buurt thuis slachten. Zo kreeg hij de naam "Erik de slachter". Hij deed ook veel noodslachtingen. Christianne weet nog goed hoe hij plots weg moest voor een noodslachting op oudejaarsavond. Christianne ging veel mee om te helpen. Vooral voor het uitsnijden, van het slachten zelf was ze geen fan. In 1975 werd hun derde kind Isabelle geboren. Als de kinderen groter werden gingen ze ook mee om te helpen. Vooral de oudste kinderen Jean-Claude en Martine. Van de drie kinderen ging Martine het liefst en het meest mee.

Erik ging op zijn 58ste op pensioen en stopte hij ook met zijn zelfstandige activiteit. Een enkele keer per jaar gebruikt hij nog eens zijn materiaal om een varken voor zijn zoon uit te snijden.

Sinds hij in pensioen is gaan ze samen op uitstap en slapen ze lang, Erik en Christianne zijn al heel hun leven hevige supporter van FC-Doomkerke. Ze gaan naar ieder match kijken, zelfs op verplaatsing. De kinderen moeten de zondag niet komen want dan  zitten ze op de voetbal. En iedere dinsdag gaan ze samen naar Huis Maria om boodschappen te doen en een koffie te drinken in de Lekkerbek. Erik is ook een fervent vinken speler. Hij heeft nu nog 3 vinken. Maar vroeger was hij een echte kampioen. Hij heeft een vink gehad die tot 800 liedjes kon zingen. Er heeft iemand eens een half miljoen Belgische Frank voor willen bieden. Maar Erik heeft hem niet willen verkopen. Een goede vink verkoop je niet. "Ge moet dat houden": zegt Erik.

Twee jaar geleden waren Erik en Christianne 50 jaar getrouwd. Ondertussen hebben ze 6 kleinkinderen. De oudste is 22 en de jongste is er 9.

Bron: Sylvia Konior

Terug naar vorige pagina